بررسی مقایسه ای سه روش درمانی موضعی در بیماران مبتلا به اوتیت چرکی مزمن: معرفی روش برتر

مقدمه: اوتیت میانی چرکی مزمن یکی از شایع ترین بیماریهای گوش می باشد. با توجه به عوارض بالقوه داخل و خارج مغزی بیماری، کنترل عفونت از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه، مقایسه سه روش درمانی موضعی جهت کنترل عفونت و معرفی روش ارجح می باشد. روش کار: در این کارآزمایی بالینی سه گروه بیمار با تشخیص اوتیت میانی چرکی مزمن و ترشح عفونی فعال از کانال گوش (بدون وجود کلستئاتوم، اتومایکوزس یا پولیپ) توسط سه روش درمانی موضعی تحت درمان قرار گرفتند: گروه 1 (درمان ترکیبی با 61 بیمار)، قطره اسید استیک 1.5% (4 بار شستشو در روز) و قطره سیپروفلوکساسین 0.3% (روزی 4 بار هر بار 4 قطره)؛ گروه 2 (درمان اسیدی با 30 بیمار)، قطره اسیداستیک 1.5% به تنهایی (4 بار شستشو در روز)؛ گروه 3 (درمان آنتی بیوتیکی با 30 بیمار) و قطره سیپروفلوکساسین 0.3% به تنهایی (روزی 4 بار هر بار 4 قطره) استفاده شد. بیماران به صورت هفتگی به مدت 4 هفته تحت معاینه قرار گرفتند و نتایج درمان با استفاده از آزمونهای کای- دو و فیشر مقایسه شد. نتایج: در پایان هفته دوم، کنترل عفونت (قطع ترشحات) در گروه یک، 95.1% و در دو گروه 2 و 3 به ترتیب 50% و 73.3% بود (p<0.0001). سرعت پاسخ به درمان نیز در گروه 1 نسبت به دو گروه دیگر بعد از گذشت یک هفته، بیشتر بود (p<0.001). به منظور رعایت مسایل اخلاقی، 15 بیمار از گروه 2 و 8 بیمار از گروه 3 که به درمان جواب نداده بودند نیز تحت درمان ترکیبی قرار گرفتند که در 100% از گروه 2 و 87.5% از گروه 3 به بعد از 2 هفته بهبودی کامل ایجاد شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج فوق الذکر، روش درمانی ترکیبی (اسید و آنتی بیوتیک) به عنوان روشی موثر و سریع در کنترل عفونت و ترشحات چرکی بیماران مبتلا به اوتیت میانی چرکی مزمن پیشنهاد می شود.